Het oog is een zeer kwetsbaar orgaan. Om irritatie te voorkomen, moeten de fysisch-chemische eigenschappen van oogheelkundige preparaten zoveel mogelijk overeenkomen met die van het traanvocht. Voor waterige oogheelkundige preparaten moeten er bijvoorbeeld eisen aan pH en osmotische waarde worden gesteld. Door het aanpassen van de formulering kan de verblijftijd van geneesmiddelen in het oog verlengd en daarmee het therapeutisch effect worden vergroot.
Oogzalven moeten dun vloeibaar zijn. Zij blijven in het algemeen langer in het oog dan druppels. Een nadeel is de vorming van afscheiding. Oogdruppels hebben minder invloed op de visus.
Een andere eis waaraan toedieningsvormen voor het oog moeten voldoen, is steriliteit. Een eenmaal geopende oogdruppelflacon of oogzalftube is niet meer steriel; bacteriegroei zal echter in het algemeen slechts langzaam optreden door de aanwezigheid van conserveermiddelen. Contaminatie van de inhoud kan worden voorkomen door een juiste wijze van toediening. De haren van het oog mogen de tuit van de tube of het flesje niet besmetten. Oogdruppels (geconserveerd) en oogzalven zijn na opening van flesje of tube maximaal één maand houdbaar.
Preparaten voor oogheelkundig gebruik worden uitsluitend toegepast voor een lokaal effect in het oog. De farmaca werken in op de conjunctiva of worden via de cornea geabsorbeerd, zodat ze hun werking dieper in het oog kunnen uitoefenen. Ondanks de lokale toediening, kunnen er systemische bijwerkingen optreden (via de ductus nasolacrimalis).
Opdat de therapie meer kans van slagen heeft, moet de techniek van het toedienen van oogdruppels of oogzalf in de conjunctivaalzak duidelijk aan de eigenaar van de patiënt worden uitgelegd.
Voor alle producten in deze klasse, klik hier. |