De motiliteit van de darmen berust op ritmische contracties van de circulaire (kring)spieren en peristalitische contracties van de longitudinale (lengte)spieren. De coördinatie geschiedt door ritmische electrische prikkels (MMC’s - migrating myoelectric complexes), die van de Plexus van Auerbach en de Plexus van Meissner uitgaan.
Naast een primaire regulatie door de parasympaticus en de sympaticus wordt de motiliteit van de darm door het weefselhormoon motiline, dat ten gevolge van voedselopname vrij komt, aangestuurd.
Naast zijn functie in de spijsvertering speelt het darmstelsel een belangrijke rol in de waterhuishouding. Nagenoeg 99% van het water dat in de voedselbrij aanwezig is, wordt tijdens de passage door het darmstelsel geresorbeerd (bv. bij runderen moeten de 80-150 liter water, die per dag via het speeksel worden uitgescheiden, weer teruggeresorbeerd worden). De wateropname vindt in de dunne darm plaats. De grootste netto waterresorptie geschiedt echter in de dikke darm, omdat de dunne darm water resorbeert, maar tevens vocht secerneert.
Het normale, fysiologisch evenwicht tussen absorptie en secretie van water op darmniveau kan zodanig verstoord worden dat diarree ontstaat. Hierbij wordt een onderscheid gemaakt in diarree ten gevolge van malsecretie (bijv. hypersecretie t.g.v. bacteriële toxinen (E. coli) op darmniveau), malabsorptie (bijv. t.g.v. atrofie van de microvilli door infectie met rota- en / of coronavirussen), of een combinatie van beide.
Door de verstoorde balans tussen absorptie en secretie, neemt de vullingsdruk in de darmen toe, waardoor hypermotiliteit van de darm ontstaat.
Voor alle producten in deze klasse, klik hier. |